These are the rooms we’re not supposed to go in… But let’s go anyways!
Mekanımız Disneyland’e komşu ve onun renkleriyle bezenmiş (morlar, lilalar) bir kıyı moteli. Mevsimlerden yaz ve etrafta koşuşturup macera arayan çocuklar var. Baş karakterimiz Moonee isimli bir kız çocuğu. Onun bir de arkadaşları var tabi. Dickey ve Jansey. Bu 3 çocuk zaman zaman başlarını belaya sokabiliyorlar. Böyle çocuk çocuk anlatıyorum da, film onlar üstüne. Bu noktada beni çok hayal kırıklığına uğrattı. Çünkü bu çocuklar çoğu zaman sahteler.
Moonee’nin bir de annesi var, Halley. Halley bir yandan çok kötü bir anne iken, diğer yandan dünyanın en iyi annesi. Bunu söylememin sebebi, bir yetişkin için yapılmaması gereken her şeyi yapıyor çocuğuna ama bir çocuk için bunlar paha biçilmez. Halley para kazanmak için fahişelik yapan bir anne. Bu yüzden de çocuğunun bütün gün sokaklarda gezmesine müsaade ediyor. Kaldıkları otelin parasını ödeyebilmek için türlü numaralar deniyor ve arta kalan zamanlarda da kızıyla iyi vakit geçiriyor. Halley çocuğunun önünde küfretmekten çekinmeyen, kavga edebilen ve her türlü terbiyesizliği yapabilen bir genç kadın. E bu kadar sağlıksız bir ortamda bir çocuk nasıl büyüyebilir?
Dalmışım yazıyorum da hiç bu kadar konuşulacak bir film değil. İzlerken patladım o da ayrı bir konu. Ha bu arada Willem Dafoe’nun da bir rolü var ve bu rolle bilimum ödüllere aday oluyor. Bağımsız bir yapımda oynayarak büyüklük göstermiş ama filmin geneli olmamış.
Ben beğenmedim, belki siz seversiniz.
