Nothing is forever in the Theatre. Whatever it is, it’s here, it flares up, burns hot and then its gone.
Neredeyse her ileri yaş sanatçının karşılaşabileceği bir durum anlatılıyor filmde. Margo Channing (Bette Davis) mesleğinin zirvesinde, kırklı yaşlarında bir tiyatro oyuncusudur. Kendinden yaşça küçük bir hayranını (Anne Baxter) hayatına dahil etmesiyle sahip olduğu şeyleri kaybetme tehlikesiyle karşılaşır.
Çok yazılmış bu filmin üstüne, mutlaka benim söyleyeceklerim de bir yerlerde yazılmıştır diye hep bir duruyorum eski filmlerde. Yoksa izlemediğimden değil, 3 film izliyorsam birini, genelde en yeniyi yazıyorum. Şunu düşündüm izlerken ve bu düşündüğüm düşünülmüş mü diye aradım netten. Ben edebiyattan yola çıkacağım filme bakarken çünkü böyle bir bağlantı kurdum kendi içinde.
Homeros’un 24 bölümlük İlyada’sında, ilk üç ve son üç bölümü birbirine benzer. İlk bölümle son bölüm, ikinci ile sondan ikinci bölüm ve üçüncü. Bu tekniğe Ring Composition deniyor. Filmde, birebir aynı olmasa da, benim aklıma ilk olarak bu geldi. Aslında All About Eve’deki teknik daha çok beyazperdede “Here we go again” olarak adlandırılan teknikmiş.
| Spoiler!!! | Göster> |
|---|---|
Filmde Margo’nun Eve’e kanat açıp destek olması biraz da olsa tanrıça Athena‘nın insan kılığına girip Mentor adı ile Odysseus‘un oğlu Telemachus‘a yardım edişini aklıma getirdi. Bu ara fazla mitoloji okuyorum, ondandır.
Filmin hikayesi basit olsa da, anlatım çok güçlü ve buna bir de iyi oyunculuk eklenince ortaya çok iyi bir film çıkmış.
Not: All About Eve 1951 yılında 14 dalda Oscar adayı olmuş ve içlerinde En İyi Film ödülü de olan 6 tanesini almış. 2 Oscar’lı Bette Davis, her ne kadar bu filmle aday olsa da almamış ama toplamda 10 adaylığı olmuş. Kendisi, en çok Oscar’a aday olmada 17 kere aday olan Meryl Streep’den ve 12 kere aday olan Katharine Hepburn’den sonra geliyor.
Not 2: Filmde Marilyn Monroe‘nun küçük de olsa – şöhretin ilk basamaklarında – bir rolü var.
