Give him an opportunity,
and he’ll put bullets in you.
Kalabalık bir SWAT ekibi bir mafya babasının bulunduğu binaya baskın düzenler. 15 katlı bu binanın en üst katındaki mayfa babası Tama kameralar vasıtasıyla her yeri izlemektedir. Binada yaşayanlara polisleri öldürürlerse ömürleri boyunca kira vermeden oturabileceklerini söyleyerek bir kaos ortamı yaratır. Baskına giden polisler için böylece durum değilşecek ve bu bir hayatta kalma savaşına dönüşecektir.
The Raid: Redemption Galli yönetmen Gareth Evans’ın Endonezya’da çektiği ikinci filmi. Malay dövüş sanatlarını keşfettikten sonra Endonezya’da film yapmaya başlayan yönetmen The Raid: Redemption’un başrolünde oynayan dövüş sanatçısı Iko Uwais’i de keşfetmiş ve hatta 2009 yılındaki ilk filmi Merantau’da da oynatmış.
Film uzun aksiyon dövüş sahneleriyle ilerliyor ve bol bol şiddet ve kan içeriyor. Basit bir fikirden yola çıkılarak yazılmış senaryoda ağırlık bu vurdulu kırdılı sahneler üzerinde olduğu için karakter gelişimi diye bir şeyden söz etmek te mümkün olmuyor. Sadece filmin başında gösterilen Rama’nın (Iko Uwais) hayatı hakkında bilgi sahibi olmamız, karısının hamile olduğunu bilmemiz onu diğer polislerden ayırıyor. Diğer hiç kimsenin dünyasını bilmediğimiz için onlarca insan patır patır ölmüş çok bir şey ifade etmiyor. Bu arada oldukça az diyalog içermesi de bu tür filmlerin vazgeçilmezi olarak yerini alıyor.
Başarılı Iko Uwais’in yanında dikkatimi çeken Mad Dog (Yayan Ruhian) oldu. O nasıl minicik olup da dövüşmek ve alt edilememek diye gün içinde de bir kaç kere izledim onun olduğu sahneleri.
Hikaye karmaşık değil, belki de bu türe örnek olabilecek Assault on Precinct 13 benzeri filmlerden etkilenmiş olabilir ama gene de bilgisayar oyunlarını andıran, ardı arkası kesilmeyen dövüş sahneleriyle ve temponun hiç düşmemesiyle göz kırpmadan izleniyor.
