Nature is cruel, but we don’t have to be.
Temple Grandin otistik olan ve bu rahatsızlığını lehine çeviren Temple Grandin’in gerçek hikayesi.
4 yaşındayken konuşmamasıyla ve bazı başka davranışlarıyla annesinin dikkatini çeken Temple’a otizm teşhisi konulur. Normal şartlar altında hastaneye yatırılması gerekirken, annesinin özel çabasıyla Temple önce okuma yazmayı öğrenir, daha sonra okula gider ve son olarak da üniversiteye. Otizminin bilinen davranış biçimi temastan hoşlanmama onda da vardır, kendi geliştirdiği bir icatla buna da çözüm bulur. Evet Temple duyduğu her kelimeyi resimlere çevirebilen, görsel düşünebilen böylece icatlar yapabilen bir otistiktir ve bu zekası sayesinde kimsenin düşünmediği farklı çözüm önerileri bularak alanı olan hayvancılık üstüne kariyer yapacaktır.
Temple hayvanları anlıyor, bu daha önce yapılmamış bir şey. Yani kimse durup da mezbahadaki bir inek kesime giderken psikolojisi nasıl olacak diye durup düşünmemiş. Bunu niye söylüyorum, en mesafeli duruşun altında bile müthiş bir empati yeteneği bulunabiliyor.
Not: Bizi denediklerini çok iyi biliyorum, sınırlarımızı, güvenilirliğimizi ve daha anlamadığımız bir çok şeyimizi. Bazen bir şans veriyorlar bazen hiç. Şayet varsa çevrenizde otistik birisi, lütfen o tek şansınızı iyi kullanın. Unutmayın belki de ağzından çıkacak tek kelime sizin de hayata bakışınızı değiştirecektir.
