We choose to go to the moon in this decade and do the other things, not because they are easy, but because they are hard.
Alien’(lar)ın başarısı tartışılamaz. Onu takip eden Event Horizon’ın bıraktığı tadı da uzun süredir yakalayamadık. Sanırım bu yaz gösterime girecek olan Prometheus bu tadı tekrar verecek. E bir de Ridley Scott var tabi yönetmen koltuğunda, üstüne kitap bile yazılır kesin.
Ve Apollo 18..
Bilim Kurgu seviyorum hele bir de korku öğeleri varsa bayılıyorum bu yüzden onca mantık hatasına rağmen sonuna kadar izledim. De birşeyler eksikti filmde, oldukça düşük bütçeli olması mekanların kısıtlı olmasını geçiyorum, klastrofobik korkuya abanmışlar bir süre sonra el kamerasıyla da birleşince içim daraldı. Klastrofobi denilince Sanctum geliyor aklıma. Aslında bütün uzay filmleri izolasyonu köküne kadar veriyor. Nasıl ki korku filmlerinde bir orman veya terkedilmiş bir klübe yalnızlığı veriyorsa, uzay filmleri de bunun son noktası, daha ötesi yok. Kaçacak yerin bile yok uzayda, ormanda gene koşabilirsin.
Apollo 18..
Nette bununla ilgili güzel bir yoruma rastladım, “Blair Witch with rockets” diye, tam da özetliyor. Ama bu tip hoax kurgular çok yapmacık geliyor artık. Bir de bazı gooflar hadi oradan dedirtiyor.
