– Do I have to swear on anything?
– As if you believe in God!
Bir ayrılık mı bir boşanma mı demek daha uygun olur bilemedim.
İran’a göre elit bir hayat süren Simin ülke dışına çıkmak istemektedir ama kocası Alzheimer olan babasına bakmak için kalmayı yeğlemektedir. Bu sebeple boşanma davası açılır, ve kızları kimde kalacak sorunu gündeme gelir. Termeh babayla kalır Simin de ailesinin yanına döner. Bu arada dedeye bakmak üzere de Razieh tutulur. İşler bekledikleri gibi gitmez, bazı aksilikler yüzünden bakıcı kadının ailesi ve Simin’in ailesi mahkemelik olur. Ve İran’daki hukuk sisteminin işleyişine şahit oluruz.
İnançların hukuğun bile üstüne çıktığı anlar olmuş, bu topraklarda yaşayan bir insan olarak bize yabancı değil bu durum sadece izlerken şunu düşündüm, maalesef biz yalan yere yemin edebiliyoruz. Yani elin İran’ının ahlakı bizden iyi, güzel verilmiş.
Ve oyunculuk, doğallığı bozmadan gerçek karakterleriyle olduğu gibi oynamışlar. En yaşlıdan en çocuğa o yüzden ben çok beğendim.
Ve sonu, söylemeyeceğim tabi ama yönetmen sonu da izleyiciye bırakmış yani jüri sizsiniz der gibi olmuş durum böyle olunca.
Ve Asghar Farhadi..
Kendisi orta sınıf alt sınıf çelişkilerini ele alan bir yönetmen ve bu yönüyle diğer yönetmenlerden ayrılıyor. Bir de sanki 80lerdeki çocuk merkezli filmlerin izinden gitmiş gibi bu filmde Termeh’i merkeze alarak. Bir de İran Sineması’nın o simgesel anlatımıyla aile üzerinden mevcut sistem ima edilmiş sanki gibi geldi bana, çünkü uzun süre bu simgeciliğe başvurmak zorunda kalmışlardı sinemada. Sonuçta bu topraklarda öyle her şeyi olduğu gibi gösteremezsin, uzun süre sinema salonlarını ve insanları yaktıkları düşünülünce şu an geldikleri yer taktire şayan dedirtiyor.
Yolun açık olsun Jodaeiye Nader az Simin.
